به عقب برنگردیم ؛ لبخند محمودآباد را ترسیم کنید

این شورا با تمام وعدهایی که به مردم داد ، در یک اقدامی نادرست و غیر قابل باور دست به کاری زد که یقیناً عقب ماندگی محمودآباد از همان جا کلید خورد .
هفت عضو شورایی که تاکنون حتی شاید کوچکترین رزومه ای در حوزه مدیریت شهری نداشتند ، در گام اول به اشتباهی بزرگ در انتخاب شهردار دست زدند و محسن رضایی ، جوان موفق محمودآبادی در حوزه دارو و با تحصیلات زبان خارجه را به عنوان شهردار انتخاب کردند و عجیب تر از آن اینکه با توجه به درجه شهرداری محمودآباد و عدم شرایط احراز پست ایشان در کمال نا باوری توانست از سد محدودیت های قانونی عبور کرده و شهردار محمودآباد شود.
علیرغم همه ی هشدارها و نگرانی ها ، این اتفاق افتاد و معماران دوره چهارم شورا خشت اول را کج نهادند و پایه گذار انتخاب نادرست در این شهر شدند.
عمر مدیریت محسن رضایی به کمتر از یکسال رسید و بعد از آن این شورا هر چه تلاش کرد نتوانست جبران کند تا جایی که شهرداری محمودآباد در آن دوره شش مدیر را تجربه نمود و در نهایت دست به دامان یادگار دوره سوم شورا مهندس علی اصغر مسلم پور شد و کسی را که خودشان روزی تائید نکردند بر مسند نشاندند و بدعت غلط دوم را که برگشت به گذشته بوده است ، پایه گذاری کردند و سرآغاز دو اتفاق مهم بد در حوزه مدیریت شهری در محمودآباد شدند.
۱- انتخاب شهردار کاملا غیر تخصصی ( محسن رضایی)
۲- انتخاب شهردار رد شده و بازگشت به گذشته ( علی اصغر مسلم پور )

این هفت نفر با بدترین وجه ساختمان شورا را ترک کردند تا جایی که برای حضور در ماراتن رقابت پنجمین دوره شورا یا روی حضور را نداشتند یا دو نفری که آمدند از مردم رای نگرفتند و ساختمان شورای شهر محمودآباد به دست پنج منتخب جدید افتاد .
حضور چهره های شاخص و باتجربه امیدی در دل مردم همیشه در صحنه ی این شهر روشن کرد.
در دوره پنجم انتخابات شورا مردم محمودآباد مردانه پای نظام ایستادندو به امید شهری آباد ، پای صندوق رای رفتند و آنقدر پر مهر ظاهر شدند که در ایران اسلامی با توجه به جمعیت ، یکی از منتخبین خود را رکورد دار کشور کردند و به شورای شهر فرستادند.
این بار سیف الله فرزانه ، مهرداد خسروی ، نورالله قلی زاده ، محسن صالحی ، مرتضی غلامی راهی شورای شهر محمودآباد شدند. زمانی که مردم شهر در شور و شوق و سرمست از انتخاب خود در پنجمین دوره شورای شهر بودند ، حامیان برخی از منتخبین یا شاید خودشان اقدام به برگزاری جشن پیروزی کردند و مردم ساده محمودآباد نیز در زمان موعود خود را به جلوی بانک کشاوزی شعبه مرکزی رساندند تا شاهد این رخداد تاریخی باشند.
طرفداران هر پنج نفر از خورد و کلان آمده بودند اما در کمال ناباوری و اقدامی غیر منتظرانه دیدند که دست نورالله قلی زاده ، محسن صالحی و مرتضی غلامی در دست هم به نشانه اتحاد بالا رفت و هیچ خبری از سیف الله فرزانه و مهرداد خسروی نبود و شهر در بهت فرو رفت و تخم نفاق در شورای پنجم کاشته شد ، این در حالی بود که اعضای منتخب هنوز وارد ساختمان پارک مرکزی شهر نشده بودند و این اولین اشتباه قبل از ورود روی داده بود.
از نوع جشن پیروزی برگزار شده می توانست حدس زد ، چیدمان و ترکیب شورای پنجم چه خواهد شد ، آنطور شد که نباید می شد و سیف الله فرزانه با کوله باری از تجربه به عنوان منشی شورا معرفی شد و ناراحتی بیش از ده هزار نفر از شهروندان که به او رای داده بودند را به همراه داشت و انگار جنگ قدرت شروع شد ، جنگی که جز ویرانی و خرابی چیزی به همراه نداشت و اعضای دوره پنجم بخاطر همین جنگ حتی حاضر به تذکرات قانونی فرزانه نشدند و با حاشیه بسیار مجبور به انتخاب سرپرست شدند که در این زمان نمی گنجد.
اعضای شورای پنجم در ادامه در مهم ترین وظیفه شورایی خود که همان انتخاب شهردار بود ، دو بدعت نادرست شورای چهارم را تکرار کردند و مجددا محسن رضایی را به عنوان شهردار محمودآباد با تذکرات جدی سیف الله فرزانه و مهرداد خسروی انتخاب نمودند .
پس از چند ماه از عمر شورای پنجم و عدم هماهنگی کامل بین اعضا ، هر روز حاشیه ها بیشتر و بیشتر شد و به یکباره سیف الله فرزانه با پذیرش مدیرکلی میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری مازندران از ادامه حضور در شورا انصراف داد.

پس از استعفای وی ، شرایط برای حضور دکتر سعید بناساز به عنوان عضو جدید شورا فراهم گردید و سعید بناساز که از طیف سه عضو دیگر شورا بود در اولین اقدام جمعی خود به استتیضاح محسن رضایی که از ماه های اول حضورش توسط همان هایی که وی را بر مسند قدرت رسانده بودند رای داد و محسن رضایی که نتیجه بدعت اشتباه شورای چهارم بود بار دیگر با عمر کمتر از یکسال ساختمان شهرداری را ترک کرد و رفت.
هر لحظه اوضاع شهر بد و بدتر شد ، مهرداد خسروی ماند و تمام تنهاییش در شورای شهر .
دیگر تمام انتخاب ها و عزل و نصب ها و سیاست های شهر با نظر آقای مدعی بود، کسی که با حضور بناساز تعداد به چهار نفر رسید.
سیف الله فرزانه رفته بود ، محسن رضایی عزل شد و بناساز آمد ، حال همه ی چشمها به ساختمان شورا دوخته بود تا ببینند چه کسی سکان شهرداری را در دست خواهد گرفت.
خلاصه پس از ماهها انتظار و گفت و شنودها و جوانان شایسته ای که حضور داشتند ، علی صیقل وازی به عنوان شهردار محمودآباد معرفی شد.
صیقل وازی که هم تجربه ریاست نظام مهندسی و هم تجربه حضور در شورای شهر را داشت با تفکر اینکه می تواند موفق باشد وارد ساختمان شهرداری شد ، در صورتی که نمی دانست مدیریت شهری و شهرداری نیاز به یک تجربه فراتر از تصور و تفکر او دارد و رمز موفقیت آن با مدیریت های دیگر وی متفاوت خواهد بود.
صیقل وازی نیز نزدیک به ۱۸ ماه دوام آورد و در اقدامی عجیب و غیر منتظره دست به استعفا زد و شهرداری را ترک کرد.
ناگفته نماند که صیقل وازی از دوستان مرد مدعی شورا واز یاران وی بودند به حساب می آمد ، علی صیقل وازی دیگر نباید می ماند و فشارهای فراوان رئیس شورا ، کسی که او را آورد ، میسر شد و او رفت.
شهرداری محمودآباد همچنان در تب و تاب تند آمدن ها و رفتن ها در دو دوره شورای چهارم و پنجم ، عدم ثبات مدیریت ، دچار یاس و ناامیدی سازمانی شده بود.
سازمانی که تا این لحظه ۱۰ مدیر را در دو دوره از شورا به خود تجربه کرده بود ، دیگر هیچ نا و توانی در ادامه ی حیات خود نداشت تا جایی که شورای پنجم پس از علی صیقل وازی با انتخاب سرپرست دچار مشکل زیادی شده و هیچ یک از افراد مدنظر شورا ، موافق به پذیرش سرپرستی شهرداری نشدند و با زحمت و رایزنی فراوان حمید رضا بطیاری دهمین مدیر شهرداری آغاز به خدمت نمود.
حال سخن این است ، با مدت زمانی که برای سرپرست پیش بینی شده است ، سکان هدایت برای یازدهمین بار به چه کسی سپرده خواهد شد؟! آیا اعضای شورای شهر بدعت های اشتباه را مجدداً تکرار می کند؟ آیا باز نقطه سر خط است؟
کمتر از یکسال به پایان عمر کاری این دوره از شورا باقی مانده است ، آیا وقت آن نرسیده شهرداری با مولفه های زیر انتخاب شود؟
فرصت آزمون و خطا نداریم ، شخصی را انتخاب کنید که در حوزه مدیریت شهری تجربه ای موفق داشته باشد.
شهرداری بومی و ساکن در شهر که بداند درد گلشهر (کاله ) چیست ؟ و سوراخ مازو کجاست؟
شهرداری با بهره مندی از دانش مرتبط در حوزه مدیریت شهری و تحصیلات تخصصی
شهرداری جوان و پرانرژی که تلفیق آن با تجربه شورای شهر پیشرفت شهر را رقم بزند.
شهرداری که سازمان را از جناح بندی سیاسی فاصله دهد و عرصه خدمت و سیاست را جدا کند.
شهرداری که توجه ویژه به حوزه فرهنگی و ایجاد نشاط اجتماعی در بین جوانان مایوس و ناامید شهر داشته باشد
شهرداری که تعامل و ارتباط اثر بخش با مدیران استانی و کشوری به منظور بهره مندی از ظرفیت ها برای رفع چالش های شهر را دارا باشد.
شهرداری پاسخگو و دارای درک بالای روحیه مطالبه گری شهروندان و ارائه صادقانه گزارش عملکرد
شهرداری پاکدست و دارای کارنامه سفید خدمتی
فردی که آشنایی به مولفه های آموزش و فرهنگ سازی در حوزه حقوق و وظایف شهروندی به منظور ایجاد ارتباط دو سویه متقابل بین شهروند و شهرداری داشته باشد.
قطعا باید به حوزه رفتار صحیح سازمانی و مدیریت منابع انسانی اشراف داشته باشد
توانایی ایجاد زیر ساخت مناسب جهت تحقق درآمد پایدار و جذب سرمایه گذار ، فراهم سازی بستر و فضایی امن و اعتماد سازی برای سرمایه گذاران نیز از او انتظار می رود.
امید به آن داریم خروجی جلسه انتخاب شهردار هرچه زودتر و در سایه شایسه سالاری تحقق پذیرد تا شهروند محمودآبادی با افتخار سرش را بالا بگیرد و فراموش کند نور، نوشهر، متل قو کجاست؟!