زهرا طهماسبی در تاریخ ۱۳۷۰/۹/۱۱ در شهر آمل متولد شد اما به همراه پدر و مادرش که هردو معلمی شریف و زحمتکش بودند تمام ایام کودکی، نوجوانی و جوانی اش را در شهرستان محمودآباد سپری کرد.
او معتقد است که علاقه مندی اش به ادبیات به پدربزرگ مادری اش بر می گردد که انسانی مومن و بسیار اهل مطالعه بود؛ کتابخانه ی پدربزرگ که کتاب هاى قدیمى و با ارزشی را در خود جاى داده بود مامن کودکی ها و کنجکاوی های زهرای خردسال بود؛ او که جذاب ترین تفریحش در آن سن گشت و گذار در میان دنیای پر رمز و راز کتاب ها بود، کم کم متوجه شد که علاقه ی ویژه ای نسبت به کتاب های شعر و داستان و رمان پیدا کرده است؛ خانواده اش هم که متوجه این موضوع شدند با تهیه ی کتاب های شعر و داستان متناسب با سن و سالش او را همراهی کردند.
او که در این فضای ادبی و موزون رشد کرده بود، علاقه ی زیادی به چینش کلمات در کنار هم پیدا کرد و زمانی که بزرگتر شد و به درک بیشتر و بهتری از ادبیات رسید، نخستین شعرش را در سن ۱۲ سالگی سرود؛ اشعار ابتدایی اش را به معلم ادبیات سال اول راهنمایی اش نشان داد و زمانی که با حمایت و تشویق او رو به رو شد، خواست تا با جدیت بیشتری به این استعداد خدادادی بپردازد؛ مطالعه ی بیشتر و عمیق تر شاعرانی همچون حافظ، باباطاهر، فریدون مشیری و … که اتفاقا از شاعران مورد علاقه اش هم بودند، در این راه کمک بسیاری به او کرد، به طوری که در سن ۱۶ سالگی توانست در مسابقات شعر دانش آموزی مدارس رتبه ی اول شهرستان را کسب کند.
به دست آوردن این مقام باعث شناخته شدنش در کانون دانش آموزی شد و به همین دلیل تصمیم گرفت در کلاس های شعر کودک و نوجوان که در کانون دانش آموزی و زیر نظر استاد “عقیل زروک” برگزار می شد شرکت کند و توانست از ۱۶ سالگی تا ۱۸ سالگی مرتبا در آن حضور پیدا کند و آموزش ببیند.
۱۸ سالگی که همیشه برای دانش آموزان سن شکل گیری سرنوشت تحصیلی و رویارویی با غول کنکور است، باعث فاصله ای چند ساله بین زهرا و کلاس های شعرش شد؛ زهرا که همیشه درس و تحصیل برایش از اهمیت ویژه ای برخوردار بود برای قبولی در کنکور با جدیت مشغول مطالعه شد و توانست در رشته ی کارشناسی فقه و حقوق دانشگاه سراسری مازندران بابلسر پذیرفته شود؛ سال های تحصیل در مقطع کارشناسی و بعد از آن کارشناسی ارشد فقه و حقوق و همچنین ازدواج و شروع زندگی متاهلی باعث فاصله ای ۱۰ ساله بین او و کلاس های شعر مورد علاقه اش شد، اما این فاصله هیچ وقت باعث نشد که از مطالعه ی خود در این مسیر و سرودن شعر دست بکشد؛ همیشه در اوقات فراغتش به مطالعه ی رمان های ادبی، تاریخی، فلسفی و اشعار شاعران مختلف می پرداخت، و همچنین در سرودن شعر نیز سعی می کرد تا سبک ها و قالب های مختلفی مثل غزل، رباعی، آزاد، موج نو و … را تجربه کند و خودش را به چالش بکشد.
بعد از ۱۰ سال، زهرا طهماسبی نوجوان، که حالا بانویی با کمالات شده بود و مانند پدر و مادرش شغل شریف معلمی را انتخاب کرده بود و در مقطع متوسطه درس عربی را تدریس می کرد، تصمیم گرفت دوباره به کلاس های شعرش برگردد و با حضور مجددش اینبار در انجمن شعر و ادب “صبا” و باز زیرنظر استاد عقیل زروک و هم نشینی با هم انجمنی های یک موج و یک جهت، اشعارش را به ورطه ی نقد و بررسی بگذارد تا روز به روز کامل تر، پخته تر، و زیباتر از قبل شوند.
زهرا که چند سالی ست خودش هم مادر شده است درباره ی تربیت دختر نازنینش می گوید: ((از آن جایی که بزرگ شدن خودم در محیط فرهنگی و ادبی باعث شد که نگاه عمیق تری به این دنیا داشته باشم، دوست دارم که فرزند من هم از این موهبت بهره مند شود و به همین خاطر تا جایی که می توانم بستر مناسب را برای رشد او در این زمینه فراهم می کنم؛ به جای اسباب بازی های متنوع و گران قیمت بیشتر برایش کتاب تهیه می کنم و در دسترسش می گذارم تا علاوه بر خوانش ها و قصه گویی های من، خودش هم چشمش به دیدن کلمات و نوشته ها عادت کند تا بتواند به دنیای خیال انگیز داستان و ادبیات پا بگذارد، و شکر خدا تلاش های من در این زمینه نتیجه بخش بوده و دخترم با وجود سن و سال کمش به این راه علاقه مند شده و بیشتر و بالاتر از سنش در این زمینه درک و فهم نشان داده است.))
آرزوی سلامت و سعادت داریم برای این مادر فرهیخته و بانوی شاعر شهرمان.
- نویسنده : آذین آزادی
- منبع خبر : محمودآباد آنلاین
