۲۹ بهمن ۱۳۹۸ بود، اولین روزی که خبر شناسایی‌اش در ایران همه را نگران کرد و ۳۰ بهمن نخستین روز اعلام آمار روزانه کرونا بود؛ ویروس کرونا به سرعت در همه دنیا پخش شد و تا به امروز ۴۲۲ میلیون نفر به این ویروس مبتلا و حدود ۵ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر راهی دیار باقی شده اند، در ایران هم تاکنون بیش از ۱۳۴ هزار نفر جان خود را بر اثر ابتلا به کووید ۱۹ از دست داده اند.
با وجود گذشت بیش از ۲ سال از شناسایی کرونا در جهان هنوز متخصصان و دانشمندان بر سر مسائل بسیاری همچون جهش‌های ویروس، پایان همه گیری آن اختلاف دارند و هنوز به یک درمان قطعی برای کرونا دست پیدا نکردند و تنها سپر دفاعی در برابر این ویروس را تزریق واکسن و استفاده از ماسک معرفی کرده اند.
در این میان فعالیت مدارس در کشور همراه با تغییر وضعیت کرونایی و بنا بر مصوبات ستاد ملی مقابله با کرونا دائما با تغییر همراه بود، با ورود به وضعیت نارنجی و قرمز آموزش ها مجازی شد و با تغییر وضعیت به زرد و آبی و سفید آموزش مدارس نیز به سمت حضوری رفت.
این وضعیت ادامه یافت تا اینکه پس از بالارفتن آمار واکسیناسیون و کاهش آمار روزانه ابتلا به کرونا، آموزش حضوری در مدارس پر رنگ تر شد. اما در هفته‌های اخیر با شدت گرفتن سویه جدید کرونا به نام امیکرون و قرمز شدن رنگ کرونایی کشور در پی آمار بالای ابتلا به این ویروس فعالیت آموزشی همچنان حضوری و نیمه حضوری باقی ماند.
در همین اوضاع وقتی که تمام کشور من جمله شهرستان محمودآباد در شرایط قرمز و بحرانی کرونا قرار دارد، عجیب‌ترین تصمیم تاریخ آموزش در دوران کرونا، اتخاذ می‌شود و با دستور ستاد مقابله با کرونا و ستاد آموزش و پرورش شهرستان محمودآباد، آموزش در مدارس این شهرستان حضوری می‌شود.
حضوری شدن مدارس در یکی از خطرناکترین موج های ویروسی که هنوز هیچ دانشمند و دکتر و پرفسوری نتوانسته راهی برای مقابله با آن پیدا کند، در شرایط فوق بحرانی حاکم بر کشور، در شرایطی که خطر لحظه به لحظه جان همه مردم را تهدید می‌کند، جز اعزام دسته جمعی آینده سازان کشور به بخش های کرونایی بیمارستان‌ها نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت.
قطعا هیچ خانواده‌ای طاقت فرستادن فرزندان خود را به خارج از محیط منزل در این شرایط سخت ندارد، حال چه برسد این فرزند باید ساعاتی را در خارج از محیط منزل و در میان بسیاری از هم سن و سالان خود بگذراند. تجمع تعداد کثیری که هیچ کدام نمی‌دانند مبتلا هستند یا خیر و هرکدام ممکن است یک ناقل بی علامت باشند حتی تصور اتفاقات محتمل در پی آن نیز بسیار سخت و دشوار و ناراحت کننده است.
اما سوال اینجاست، چه چیزی باعث شده که مسئولان ستاد مقابله با کرونا شهرستان محمودآباد اقدام به اتخاذ چنین تصمیم خون آلودی کنند، تصمیمی که سرانجام آن جز به بهای خون دانش آموزان نخواهد بود.
اگر خدایی ناکرده حال حتی یک دانش آموز وخیم شود چه کسی پاسخگوست؟ چه کسی فرزندانی که به دلیل ابتلا به کرونا از دست رفته اند را می‌تواند برگرداند؟
در این شرایط سخت بی توجهی به مسئله مهم سلامت مردم و به ویژه نوجوانان و فرزندان عواقب جبران ناپذیری به همراه خواهد داشت.
امیدواریم مسئولان ذیربط نسبت به این موضوع تجدید نظر کنند.
- نویسنده : امیر عباس رضاپور
- منبع خبر : محمودآباد آنلاین
