شهر محمودآباد به عنوان اولین شهر ساحلی مسیر پایتخت کشورمان همه ساله با شروع فصل گرما خواسته و یا ناخواسته میزبان مسافران زیادی است که دسترسی ساده به دریا موجب شده است که شاهد حضور گردشگران و حتی شهروندان شهرهای همجوار در ساحل و پارک های ساحلی باشیم.
اما ما در محمودآباد سالهاست از ظرفیت ها و قابلیت ها و پتانسیل های مهم گردشگری شهر غافل مانده ایم و نتوانستیم در صنعت گردشگری که امروزه به عنوان یکی از پویا ترین و پول سازترین صنایع در جهان از آن یاد می شود و به نسبت شهرهای کوچک همجوار با ما که در این حوزه در رقابت هستند ، موفق باشیم و سهم ما تنها از توریسم ترافیک و زباله بوده است.
در این سطرها نمی خواهیم با واژه های تکراری به ظرفیت های این شهر اشاره کنم ، چرا که مجموعه مدیریت شهری بهتر از ما به آن واقف است ، این بار موضوع این گزارش تنها پارک مرکزی شهر و کوچه ساحل یک می باشد که یکی از پر تجمع ترین مناطق شهری محمودآباد محسوب می شود .
کوچه ساحل یک ، یکی از قدیمی ترین کوچه های محمودآباد می باشد که سابقا به علت استقرار مطب دکتر مرحوم منوچهر اعتضادی به نام کوچه اعتضادی مطرح بوده و این کوچه در سه راهی شهر واقع شده و دارای چهار کوچه فرعی که غالباً واحدها آپارتمانی و بعضاً برخی واحدها ویلایی در آن سکونت داشته و بیش از ۵۰ خانوار شهروند بومی در آنجا زندگی می کنند.
این کوچه در روزها و حالت عادی به علت کمبود فضای پارکینگ ، خود شهروندان با چالش روبراه هستند و اکثراً خودروهای بومی در داخل کوچه ها پارک می شوند و وقتی به ایام تابستان و تعطیلات آخر هفته می رسیم نزدیکی به دریا و استقرار پلاژ ساحلی شاکری و فروشگاههای ساحلی و سایر دستفروشان و همچنین دسترسی به پارک ها و سرویس بهداشتی موجب ازدحام جمعیت در این کوچه شده است که تردد را برای بومی ها با چالش همراه کرده و بعضاً موجب افزایش ترافیک و سرقت در این منطقه نیز شده است.
این پارک دارای دو پارکینک در قسمت شمالی و جنوبی خود می باشد و این امکان را به مسافران می دهد تا با خیال راحت تری خودروهای خود را پارک نموده و در جمع خانواده و در فضای تفریحی مدنظر حضور پیدا کنند ولی مدت هاست این پارکینگ ها که می توانست یکی از منابع خوب درآمدی شهرداری محسوب شود و از ره آورد آن خدمات مطلوب تری در نگهداشت و ایجاد امکانات جدید تفریحی پارک برای کودکان ایجاد کرد و بهره برد ، غافل ماندیم و پارک خودروها در وسط خیابان و رها کردن آن ها و حتی زدن چادر و استقرار در کوچه ها و ریختن زباله در پارک ها و خیابان ها از سوی شهروندان و بوی بد انباشت زباله ها مراتب نارضایتی اهالی کوچه ساحل یک راه به همراه داشته است.
در مقابل شهرداری بابلسر با ایجاد پارکینگ ها در مبادی ورودی ساحل اقدام به اخذ ورودی از مسافران نموده و به هر مسافر کیسه زباله و دستکش می دهد و در تمام نقاط مذکور سطل زباله احداث شده است تا شاهد کثیفی و انباشت زباله نباشیم و آموزش و فرهنگ سازی در راستای تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی کشور که حفاظت از محیط زیست یک وظیفه عمومی تلقی می گردد را از ورودی پارکینگ ها شروع کرده است نه از پای کلاس های درس و همایش های عمومی
شاید دوستان مدیریت شهری تعطیلی پارکینگ را به بهانه مصوبه ستاد مقابله با کرونا عنوان کنند ولی باید در نظر داشته باشند جمعیت در هم گره خورده و انبوه مسافران و شهروندان آملی و بومی حاضر در پارک ، خود مهمترین عامل در راستای انتقال کرونا بوده و تهدید محسوب می شوند و باید راه های دسترسی به پارک و ساحل توسط نیروهای انتظام و فضای سبز مسدود می شدند نه صرفا انسداد پارکینگ.
امید می رود در دوره جدید مدیریت شهری ضمن بهره وری از دستاوردهای شهرهای موفق ، برای تحقق محمودآبادی آباد تلاش نماییم.
- نویسنده : محمد محتاطی
- منبع خبر : محمودآباد آنلاین
