آغاز برگزاری نشست های خانگی و فعالیت در فضاهای مجازی و نشر شعارهای معمول و ویترینی که فاقد هرگونه نیازسنجی و پشتوانه قوی علمی بوده و تصویر شهری رویایی را در ذهن شهروند متجسم می سازد از ویژگی های این روزهای پیش از انتخابات می باشد.
بنابر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، شورای اسلامی شهر و روستا یکی از ارکان نظام بوده که بر اساس مفاد قانون شهرداری و نیز قانون تشکیلات شورای اسلامی کشوری، این نهاد یک مرجع تصمیم گیری و نظارتی است و در این مورد دارای اختیارات وسیعی است و برخی از وظایف شورای شهر واجد جنبه‌های وضع مقررات است و برخی دیگر از وظایف آن جنبه نظارتی و مراقبتی دارد ولی نکته قابل تامل عدم آشنایی افراد کاندیدا با وظایف و کارکردهای این نهاد مردمی بوده و هر یک افراد با هر نیت و هدفی در لباس خدمتگزاری و به منظور رفع مشکلات ریشه دار و لکه های سرطانی شهر که اعضای دورهای قبلی نتوانستند در رفع آنها مثمر ثمر واقع بشوند کاندیدا شده و به شکلی ایده پردازی می نماید گویی نامبردگان چندین سال در حوزه مدیریت و برنامه ریزی شهری جزو نظریه پردازان دارای سبک می باشند.
به دنبال اهدافی که می توان برای افرادی که علاقمند به نشستن در کرسی صندلی شورای شهر هستند بودم و به دلایلی از جمله کسب موقعیت و جایگاه مناسب در اجتماع و دیده شدن و شهرت و یا کسب منفعت های مالی و موقعیت های مناسب اقتصادی و یا خدمتگزاری واقعی برای ایجاد تغییر و تحول در شهر و یا اشتغال برای عده ای از افراد و … رسیدم ولی عدم بهره مندی از تجربیات و سوابق مفید و مرتبط با حوزه های مدیریت شهری و همچنین تحصیلات دانشگاهی همگون با نیاز شهرسازی و مدیریت شهر همگی از آسیب ها و کارکردهای منفی است که تحول شهری را تهدید نموده و بیشتر از قبل نگاه شهروندان را نسبت به عدم کارایی این نهاد تاثیر گذار متصور می سازد.
پیش بینی کاندیدا شدن بیش از ۸۰ نفر از جوانان و میانسالان و ریش سفیدان شهر محمودآباد در انتخابات پیش رو و رایزنی برای پیروزی در دوئل انتخابات همگی پیام های متعددی را با خود به همراه دارد که در جای خود قابل توجه و بررسی می باشد.
عدم ایجاد تغییر و تحول طی همه ی سالهای گذشته در شهر محمودآباد به گونه ای که اگر یک محمودآبادی بیش از ۲۰ سال از کشورمان خارج شده باشد و بعد از همه این سال ها به دیار خود بازگردد چیزی را از دست نداده و هنوز ساختار و دیوارهای قدیمی و عدم تغییر محسوس در شهر بیانگر جفاهای صورت گرفته در حق محمودآباد می باشد و این روزها این شهر ساحلی و توریستی را بیشتر به یک شهرک سینمایی قدیمی و مستعد برای ضبط سریال و فیلم سینمایی همچون معمای شاه و کلاه پهلوی و کیف انگلیسی شبیه ساخته به نوعی می توان این دلیل را هم از دیگر رویکردهای افراد کاندیدا دانست.
اما فارغ از مراحل نام نویسی و تائید و رد صلاحیت افراد کاندیدا که از سوی مراجع ذیصلاح در انتخابات صورت می گیرد، ای کاش قانون گذار برای اثر بخشی و پویا سازی بیش از پیش این نهاد و پیشگیری از ازدحام نام نویسی ها، نگاهی تخصصی تری به این حوزه داشته و نسبت به تعیین شاخص برای افراد واجد شرایط از جمله رشته های تحصیلی مرتبط و یا تخصص و سوابق مدیریتی همراه با اخذ آزمون پیش بینی می نمود و شاید این روش از احساس تکلیف خیلی از شهروندان جهت حضور در آزمون خدمتگزاری در مسند شورای شهر جلوگیری می کرد.
یکی از چالش های اساسی در شهر محمودآباد عدم تدوین برنامه جامع شهری یا همان افق و چشم انداز است که تعیین گردد در مسیر توسعه و آبادانی طی بازه زمانی مشخص به کجا قرار است برسیم و در آن تمام نیازهای شهروندان و مسافران به عنوان یک شهر توریستی دیده شود، متاسفانه یکی از آفاتی که محمودآباد را تهدید می کند این است که هر عضو شورای شهر و یا شهردار از دید خودش احساس می کند نیاز شهر چیست و سلیقه ای با موضوع برخورد نموده و اولویت های شهر هر ساله با حضور هر عضو شورای شهر و شهردار عوض می شود، به طور مثال در یک دوره تامین زیر ساخت ها و توجه به مسائل زیربنایی اولویت شهرداری قرار گرفته و در یکدوره دیگر توجه به مسائل روبنایی و تغییر نمای شهر جزو اولویت کاری قرار میگرد و نبود یک استراتژی و سیاست کلان شهری موجب شده است که فضای شهر محمودآباد در روزمرگی مجموعه شهرداری و شورای شهر گم شده و بصورت جزیره ای مدیریت شود و پیامدهای بسیار ناگواری برای شهر و شهروندان با خود به همراه دارد.
روزها یک به یک از پی هم گذر کرده و اتفاقی برای شهرم نخواهد افتاد، مگر اینکه روحیه مطالبه گری و مشارکت جویی و وحدت و همدلی در بین شهروندان توسعه یافته و حقوق عمومی را بر منافع شخصی ترجیح داده و آگاهانه در انتخابات حضور یابند و فارغ از نسبت های شناسنامه ای و تنها بر اساس صلاحیت های افراد رای دهند.
- نویسنده : محمد محتاطی
- منبع خبر : محمودآباد آنلاین
