آزاده آذین فر در تاریخ ۱۳۶۴/۳/۲۴ در شهر “مشهد” متولد شد. پدرش مهندس مخابرات و بسیار اهل مطالعه بود؛ خواهرش هم که از او بزرگتر بود دختری کتاب خوان با روحیه ای ادبیاتی بود و همیشه آزاده ی کوچک را در شعرخوانی هایش از حافظ و مولانا و فریدون مشیری و … شریک می کرد؛ به همین خاطر آزاده از کودکی در فضای کتاب خوانی و ادبیاتی رشد پیدا کرد و پرورش یافت.
تاثیر فضای ادبی بر این دختر خردسال آنقدر زیاد بود که در ۴ سالگی نخستین اشعار کودکانه و دست و پا شکسته ی خود را به زبان آورد، و زمانی که با ذوق و شوق خانواده و تشویق آن ها روبه رو شد این کار برایش به لذت بخش ترین کار کودکانه تبدیل شد و برای سال ها ادامه پیدا کرد و همراه با او بزرگ شد.
در مدرسه هم زمانی که تراوش های ذهن خلاقش را با معلمان ادبیاتش در میان می گذاشت با تشویق و حمایت آن ها روبه رو می شد و این باعث قوت گرفتن بیشتر روحیه ی شاعرانه اش بود.
اما او علاوه بر ادبیات به رشته ی ریاضی نیز بسیار علاقه مند بود، به همین دلیل در دبیرستان این رشته را برای ادامه ی تحصیل انتخاب کرد و در دانشگاه نیز مدرک کارشناسی مهندسی ICT و کارشناسی ارشد برق و الکترونیک را به دست آورد؛ تمام این سال های تحصیل و حجم و فشار دروس سنگین ریاضی باعث دوری چند سال اش از ادبیات شد که این امر باعث می شد همیشه خلاء وجود چیزی را در درونش احساس کند.
و اما نکته ی جالبی که درباره ی تحصیل آزاده وجود دارد این است که، آزاده به خاطر علاقه ی زیادش به طبیعت برای تحصیلات دانشگاهی استان مازندران و شهرستان “محمودآباد” را انتخاب کرد و زمانی که پدرش بازنشست شد، از خانواده اش هم دعوت کرد تا همراه با او در این شهرستان زندگی کنند، تا هم درد دوری و فاصله او را اذیت نکند وهم خانواده از ایام بازنشستگی لذت بیشتری ببرند و در آب و هوای بهتری زندگی کنند.
این گونه شد که آزاده به محمودآباد آمد و پایان تحصیلات دفتر پیشخوانی را در روستای خط آهی احداث کرد و در آن جا مشغول به کار شد.
آزاده که همواره روحیه ی هنر طلب و هنر دوستی داشت، در زمینه ی موسیقی و خوش نویسی نیز دست به فعالیت هایی زده بود؛ زمانی که در کلاس های خوش نویسی که در کتابخانه ی عمومی شهرستان برگزار می شد، شرکت می کرد، متوجه اعلامیه ی برگزاری کلاس های هفتگی نقد و بررسی شعر انجمن “صبا” شد و تصمیم گرفت دست شاعر دوران کودکی و نوجوانی اش را بگیرد و با خود به این انجمن ببرد؛ وقتی که با روی گشاده ی استاد “عقیل زروک” و هم انجمنی ها و فضای دلچسب و حرفه ای انجمن رو به رو شد، توانست با آسودگی خاطر بیشتری اشعارش را به ورطه ی نقد و بررسی بسپارد تا در این زمینه هم پیشرفت روزافزونی داشته باشد و به سمت درخشندگی گام بردارد.
آزاده آذین فر که در طول زندگی اش همواره بین شعر و ریاضیات در رفت و آمد بوده است، در این زمینه می گوید: (( احساس می کنم در شعر هم مانند ریاضی و مهندسی یک روابط و موازنه ی منطقی بین کلمات و احساسات ما صورت می گیرد و از یک نظام خاص و هوشمندانه پیروی می کند؛ برای همین ریاضی و شعر را خیلی متضاد هم نمی بینم.))
آرزوی سعادت و سلامت داریم برای این بانوی مهندس شاعر.
- نویسنده : آذین آزادی
- منبع خبر : محمودآباد آنلاین
