کلید شهر به چه کسی سپرده خواهد شد؟ قلی زاده یا …….؟!

شهرداری بومی که فقط ۱۸ ماه صندلی شهرداری محمودآباد را در اختیار داشت .

محمودآباد کوچک من، از نظر جغرافیا ولی بزرگ در صفحات تاریخ ایران، امروز در سایه بی‌توجهی و کوتاهی‌های الهام گرفته از مرزبندی‌ها و جناح­گیری‌های سیاسی، روزهای خوبی را در رقابت با شهرهای همجوار سپری نمی‌کند.

همواره تاکید داشته‌ام، عدم ایجاد تغییر و تحول طی سال‌های گذشته در شهر محمودآباد به گونه‌ای است که اگر یک محمودآبادی بیش از ۲۰ سال از کشورمان خارج شده باشد و بعد از همه این سال‌ها به محمودآباد بازگردد چیزی را از دست نداده است. هنوز هم ساختار و دیوارهای قدیمی و عدم تغییر محسوس در شهر نمایان که بی تردید بیانگر جفاهای در حق محمودآباد است و این روزها، این شهر ساحلی و توریستی که بیشتر به یک شهرک سینمایی قدیمی و مستعد برای ضبط سریال و فیلم سینمایی همچون معمای شاه و کلاه پهلوی و کیف انگلیسی شبیه ساخته است.

شهرمان، به موجب برخورداری از ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های بالقوه و خاص از جمله ساحل آزاد و قابل دسترس و آماده برای اجرای طرح‌های تفریحی و توریستی و زمین‌های حاصل­خیز کشاورزی و مستعد کشت برنج و کاشت گل و گیاه و میوه و همچنین جنگل‌های بکر و آب‌بندان‌های دست نخورده و فرودگاه و صنایع فعال و موقعیت سوق‌الجیشی از جمله قرار گرفتن در مسیر پایتخت، به عنوان اولین شهر ساحلی مازندران متأسفانه، همه‌ی فرصت‌های پیش رو تبدیل به تهدید گردیده و نیازمند عزمی راسخ و همتی استوار و پرهیز از جانب­داری و مرزبندی‌های سیاسی جهت شناخت قابلیت‌ها و تبدیل آنها از بالقوه به بالفعل می‌باشد. ولی حیف که سهم ما از توسعه و پیشرفت و صنعت پر رونق توریسم و گردشگری، در سایه بی‌تدبیری مدیران، تنها ترافیک و زباله است.

یکی از چالشهای اساسی در شهر محمودآباد طی دوره­های اخیر شورای اسلامی شهر جابجایی متعدد شهرداران و عدم تدوین برنامه جامع شهری یا همان افق و چشم­انداز است که تعیین گردد در مسیر توسعه و آبادانی، طی بازه زمانی مشخص به کجا قرار است برسیم و در آن عمدۀ نیازهای شهروندان و مسافران به عنوان یک شهر توریستی دیده شود.

متأسفانه، یکی از آفات­هایی که محمودآباد را تهدید می­کند این است که هر عضو شورای شهر و یا شهردار از دید خودش احساس می­کند نیاز شهر چیست و سلیقه­ای با موضوع برخورد نموده و اولویت­های شهر هر ساله با حضور هر عضو شورای شهر و شهردار عوض می­شود. بطور مثال در یک دوره تأمین زیر ساختها و توجه به مسائل زیربنایی اولویت شهرداری قرار گرفت و در یک دوره دیگر توجه به مسائل روبنایی و تغییر نمای شهر، اولویت کاری قرار می­گیرد و نبود یک استراتژی و سیاست کلان شهری موجب شده است که فضای شهر محمودآباد در روزمرگی مجموعه شهرداری و شورای شهر گم شده و بصورت جزیره­ای مدیریت شود و پیامدهای بسیار ناگواری برای شهر و شهروندان به همراه دارد.

حال، در این بازه زمانی که کمتر از یک سال به پایان عمر پنجمین دوره شورای اسلامی شهر، باز شاهد قصه تکراری جابجایی شهردار هستیم. باید دید در این زمان باقی­مانده اعضای شورا چگونه می­توانند مطالبات شهروندان و وعده­های داده شده انتخاباتی را جامعه عمل بپوشانند.

سرنوشتی مبهم پیش روی شهروندان و شهر قرار دارد. اعضای شورا نیک می­دانند که دوره آزمون و خطا تمام شد و بدون نگاه به انتخابات دور بعد و تضمین و تأمین رأی مد نظر، به دنبال انتخاب فردی باشند که جدا از تعهد و تخصص مرتبط، شهر را خوب بشناسد و از انعطاف­پذیری و سازش مناسبی  جهت پیگیری مطالبات این اعضاء و مردم برخوردار باشد تا بتواند با حداکثر توان شهر را به مسیر توسعه و آبادانی نزدیک کند.

به گزارش محمودآباد آنلاین و برابر اخبار واصله گزینه­های زیادی برای تصدی کرسی شهرداری محمودآباد، طی ۷۲ ساعت گذشته مطرح شده­اند که نورالله قلی­زاده رئیس فعلی شورای شهر و سید مهدی موسوی نژاد شهردار پیشین سرخ رود، حمید بطیاری سرپرست فعلی شهرداری، مهدی اختیاری کارمند مجلس شورای اسلامی، محسن رضایی و علی­اصغر مسلم­پور شهرداران اسبق محمودآباد و محمدرضا مهدوی شهردار فعلی دابودشت از گزینه­های مطرح می­باشد که در این بین نورالله قلی­زاده و حمید بطیاری و سید مهدی موسوی­نژاد از شانس بیشتری (بنا به ارزیابی­های بعمل آمده) برخوردار می­باشند.

برخی گمانه زنی­ها حکایت از پذیرش مسئولیت سکان شهرداری محمودآباد توسط نورالله قلی­زاده و انصراف وی از مسئولیت شورا و عضویت حامد باقری در شورای شهر دارد.

خسته از نگارش سطرهای تکراری و واژه‌هایی که روح خود را از دست داده‌اند به شهر باز خواهم گشت و با دوستانم دوره خواهیم کرد شب را، روز را و هنوز را و امیدوارم، تا در افق چشم انداز ۱۴۰۴ شرمنده آیندگان نباشیم. همانگونه که گذشتگان ما با وجدانی آسوده در خاک‌ها آرمیده‌اند.