خبرنگاری شغل و خبرنگار شاغل نیست؛ بلکه رسالتی است که سکان دارش فردی است پر دغدغه،که خود را چشم بینا و گوش شنوای مردم میداند.
در این میان ،گهگاهی تلخی ها را از کنج دل خاک شده ی ملت بیرون میکشد و نمیگذارد غم در دلشان جوانه بزند؛می نویسد از درد ها،سختی ها،زشتی ها،بی مهری ها تا ببینند و نگذارند بشویم مردمانی در غم فرو رفته.
خبرنگار،بیناییست در محفل کوران زمانه؛با قدرت قلم میزند تا بلکه مشکلات را رفع کند،گرچه جایگاهش حفظ نمیشود،اما اوست که استوارانه می نویسد و پس نمی کشد و واسطه ای می شود،برای دست یابی به آرامش.
شیوع ویروس کرونا مسبب تعطیلی بسیاری از مشاغل شد، اما خبرنگاران نیز پا به پای پرستاران در میدان بودند تعطیلی برایشان معنایی نداشت ؛با جان و دل سعی در پوشش بحران ها داشتنند و از درد جامعه نوشتند،اما کمتر مسئولی از درد جامعه آنها قلم فرسایی کرد.
کم توجهی به جایگاه خبرنگاران و عدم همکاری برخی مسئولان،کار را برای آنها دشوار تر کرد؛و در این میان روابط عمومی دستگاه های ادارات و حضور “خبرنگار نماها” در بین اهالی رسانه دردی میشد که هجوم می آورد بر درد های دیگر،گویا این وسط دردها بودند که برای ثبات بزرگ بودنشان میجنگیدند.
حضور افراد غیررسمی و حرفه ای که تنها نام خبرنگار را یدک می کشند،این حرفه را زیر سوال برده و متوالیان نیز نسبت به آن بی تفاوت هستند.
امروزه،رفع مشکلات خبرنگاران اراده ای میخواهد که تا به امروز با وجود برگزاری نشست هایی تحت عنوان مشکلات و دغدغه های این قشر، شاهد این اراده نبوده ایم.
با وجود مصائب بی شمار پیش رو در این عرصه،دل کندن از این حرفه که جان و مال خود را به آن ارزانی کرده اند دشوار است؛اگر عشق آنها در این مسیر وجود نداشت، فعالان نای دوام اوردن نیز نداشتند.
امروز روز آنهاست؛روز خبرنگارانی که با هر میزان سابقه کاری در سه کلمه مشترک اند:عشق،قلم،مردم.
این عرصه نوش داروی مشقت مردم زمانه قبل مرگ امید جاودانه ملت اند؛بنابراین دست کم برای یک روز باید به پاس تلاش خبرنگاران،بیشتر آنها را ببینند و قدر دانشان باشند.
- نویسنده : سارا اسماعیلی فعال رسانه ای :
- منبع خبر : محمودآباد آنلاین
