شهرستان محمودآباد نگین شهرهای ساحلی استان مازندران به شمار می رود و بیش از صد هزار نفر جمعیت بومی دارد که از این تعداد ۶۰% آن را قشر جوان تشکیل می دهند. جوانانی غیور، فهیم و قابل که نام و پرچم ایران را در میادین جهانی برافراشتند و در عرصه های ملّی نیز خوش درخشیدند.
جوانانی توانمند و سرشار از پتانسیل که نیاز است ظرفیت های بالقوه آنان به بالفعل تبدیل شود و این مهم تنها در صورت شناسایی و حمایت و همراهی این طیف وسیع و اثر بخش اتفاق می افتد ، ولی نادیده گرفتن این قشر پویا و فعال جامعه تاوان سنگینی را هم در عرصه مدیریتی و هم اجرایی متوجه شهرستان نموده و در حالی که می شد با بهره مندی از انرژی و تخصص و انگیزه این نسل با سرعت بیشتری برای توسعه گام برداشت ، شاهد سردی و بی مهری و بی توجهی به سرمایه های اجتماعی شهر هستیم .
جوانان به عنوان یک تهدید و فرصت در جامعه به شمار می روند که اگر از این فرصت بهترین بهره را ببریم و برنامه ریزی داشته باشیم جامعه بسوی توسعه و آبادانی پیش خواهد رفت و اگر برای این نسل عظیم و با انگیزه برنامه ای نداشته باشیم یک تهدید برای جامعه به حساب می آیند.
نقش وجایگاه جوان در جامعه با ایفای مسئولیت مشخص می‌گردد. یک جوان با یک هویت مشخص و نقش معین بایستی منزلت خود را دریابد وآن را شکوفا سازد. در قبال جایگاه جوان در جامعه، جامعه می بایست ادبیات منزلت یک جوان را تعریف و مستندسازی کنند و هنجارها آن را مشخص کنند و مسیرهای درست را نشان دهد تا جوان خود را بشناسد.
گاهی باید به مدیران یادآور شد که جوانان سرمایه‌های اصلی کشور محسوب می‌شوند و نیازمند فضایی مناسب برای پاسخگویی به نیازهای هیجانی خود هستند و باید با اعتماد به نسل جدید زمینه‌های مشارکت اجتماعی آن‌ها فراهم گردد.
قطعاً باید مخاطب برنامه های مدیران، جوانان باشند و با کمک همه نهادها و ادارات مشکلات جوانان شناخته، برای رفع آن اقدام لازم شود. حضور جوانان در عرصه های اجتماعی مهم است و باید بستر این امر را مهیا کنیم و به جوانان امیدواری دهیم که کشور مقاطع سخت تر از امروز را پشت سر گذاشته و مهمترین راهکار عبور از سختی ها، امید به آینده است.
رهبر معظم انقلاب در بیانیه تفصیلی تبیین گام دوم انقلاب به جوان گرایی تاکید داشتند ؛ نسل جوان را نسلی می‌دانند که اینک وارد فرایند بزرگ و جهانی چهل سال دوم انقلاب می شود و این گام دوم را دومین مرحله خودسازی و جامعه پردازی و تمدن سازی می دانند که به دست جوانان این مرز و بوم و با حفظ پایبندی به شعارهای انقلاب در آینده تحقق خواهد یافت.
ایشان تاکید می نمایند که گام دوم و حرکت به سوی آرمان های بلند نظام جمهوری اسلامی ایران باید با همت و هوشیاری و سرعت عمل و ابتکار جوانان طی شود و در این مسیر قبول مسئولیت و مدیریت جهادی از سوی مدیران جوان، کارگزاران جوان، اندیشمندان جوان و فعالان جوان در همه میدان های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و بین المللی از ضروریات است.
اما در آستانه رویدادی مهم هستیم و ششمین دوره انتخابات شورای اسلامی شهر در روز جمعه ۲۸ خرداد سال جاری برگزار خواهد شد و شهر در انتظار انتخابی سرنوشت ساز است ، انتخابی که در طی سنوات گذشته کارنامه قابل قبول و جای دفاعی نداشته و نیاز است هوشیارتر از قبل در پای صندوق های رای حضور بهم رسانیم ، شاید این انتخاب هم به مانند سایر انتخاب ها بر اساس خویشاوندی و نسبت ها پیش رود و ماحصل آن عقب افتادگی فعلی شهر باشد که سالهاست درد را به شهر تحمیل کرده است.
آیا وقت آن نرسیده است که به جوانان اعتماد و باور کنیم و این بار شهر را به جوانانش بسپاریم؟ جوانان تحصیل کرده و دارای تجربه مناسب مدیریتی و اجرایی که به عنوان یه ظرفیت بالقوه می شود از آن ها یاد کرد ، پس کی باید دیده شوند و به منصه ظهور گذاشت، داشته های بی بدیل شهر را ؟ آیا وقت تعویض طلایی نرسیده است تا نیروی کارآمد و تازه نفس و بهره مند از دانش و تخصص روز مدیریت شهری جای افراد آزموده و ناکارآمد را بگیرند؟
نگاهی به تعداد جوانان علاقه‌مند نام نویسی کرده در انتخابات این دوره شورای اسلامی شهر گواه بر علاقه‌مندی این قشر برای مشارکت در توسعه و آبادانی و مدیریت شهری دارد و فرصت سازی را نباید به فرصت سوزی تبدیل کرد و بهتر است از ظرفیت بزرگان و افراد با تجربه در قالب اتاق فکر بهره برد و این بار فضای اجرایی را به جوانان شهر که از سرعت و قابلیت و انگیزه زیادی برخوردار هستند واگذار نمائیم.
بر این اعتقاد هستم که هر بار جوانان را باور کردیم جز معجزه چیزی ندیدم و هشت سال دفاع مقدس ، دستیابی به فناوری روز هسته ای ، راه اندازی شرکت های دانش بنیان در فضایی که کشور از تحریم رنج می برد و حفظ استقلال و اقتصاد کشور و همچنین کسب جایگاه های مناسب در حوزه های مختلف علمی و ورزشی و فرهنگی و… در عرصه های بین المللی و ملّی همگی را می توان از نشانه های عملی این باور دانست.
محمودآباد به ظاهر آباد در واژه ، آنقدری زخم از پس بی توجهی و نامهربانی ها در طی سالهای اخیر بر تن دارد و با نگاه به شهرهای همجوار می توان به قاطعیت گفت: محمودآباد کوچک من از نظر جغرافیا ولی بزرگ در صفحات تاریخ ایران ، امروز در سایه بی توجهی و کوتاهی های الهام گرفته از مرزبندی ها و جناح گیری های سیاسی روزهای خوبی در رقابت با شهرهای همسایه سپری نمی کند.
نسل هم دوره من در محمودآباد تاوان انتخاب و باور گذشتگانش را می دهد و این بار انتظار می‌رود نسل من ، جوان محمودآبادی را باور کند و مورد حمایت قرار دهند و سرانجام پس از ۲۰ سال درِ حوزه های مدیریتی شهر به روی جوانانش باز شود تا در شروع سال جدید تحول در عرصه شهرسازی را شاهد باشیم.
بیایید یک بار هم که شده به نسبت های شناسنامه ای نگاه نداشته باشیم و صرفاً بر مبنای تعهد ، دانش و تخصص ، توانمندی ، برنامه محوری ، تجربه ، سوابق اثر بخش اجرایی و جوانگرایی در پای صندوق های رای حضور بهم رسانیم و ظرفیت های خفته شهر را بیدار کنیم و تسکینی دهیم به تمام بی مهری ها و عقب افتادگی های چندین ساله شهر ، گرچه بر این باورم محمودآباد فعلی با چالش های پیش رو در طی چهار سال آینده ساخته نخواهد شد ولی باید امید را به شهر هدیه داد و احساس تعلق ، احساس محمودآبادی بودن را در نسل آینده زنده کرد.
من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن
از تو می‌خواهم از این هم با تو تنهاتر شدن
هیچکس در من جنونم را به تو باور نکرد
هیچکس حال من دیوانه را بهتر نکرد
ای که از تو باز هم زلف پریشان خواستم
من برای شهر دلتنگی ، باران خواستم
من همانم که اگر مستم تویی در ساغرم
من از آنی که تو در من ساختی ویران ترم
من و دیگر جوانان این شهر در روز جمعه ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ به پای صندوق های رای خواهیم رفت ، ولی امیدوارم نسل بعدی جامعه در ۱۴۰۴ تاوان انتخاب ما گذشتگان را ندهند و شرمسار و ناراحت و سرافکنده از انتخاب امروز ما نباشند. وقت آن رسیده است که بیدار باشیم و هوشیار.
- نویسنده : محمد محتاطی
- منبع خبر : محمودآباد آنلاین
