دستگاه تعلیم و تربیت وظیفه دارد تا در ریل گذاری صحیح و آموزش و پرورش درست فرزندان این سرزمین که در حقیقت آینده سازان این کشور هستند، کوشا باشد و این وظیفه را به درستی و تمام و کمال به انجام برساند و در صورت کوتاهی در این مورد و ناتوانی در تربیت نسلی سالم، نه تنها آینده دانش آموزان بلکه آینده کل جامعه در معرض خطر و بحرانی جدی قرار خواهد گرفت. پس از این حیث این نهاد دارای اهمیت بسیاری است که ملتزم می‌کند کسانی که مدیریت این نهاد را بر عهده می‌گیرند هم باید به تمامی این موارد آگاه و تخصص لازم برای پیشبرد این اهداف را داشته باشند.
در این میان، آموزش و پرورش کشور به دلایل مختلف دارای مشکلات متعددی است و انتقادات زیادی نسبت به آن وارد است؛ از محتواهای کتب درسی تا تدریس دروس توسط معلمان و سیستم آموزشی در مدارس و … .
مشکلات و معضلات پیش آمده در چند سال اخیر به خوبی نشان می‌دهد که این نهاد نتوانسته طوری که باید وظایف خود را به ثمر بنشاند.
جای خالی مسائل علمی و کاربردی و مطالب مفید در کتب درسی ، استفاده از معلمان غیر مرتبط در دروس، نبود مدرس متخصص در دروس تخصصی، بی توجهی به آسیب‌های اجتماعی، عملکرد بسیار ضعیف در پرورش دانش آموزان و نبود مدیریت متخصص و کارآمد و یا سوء مدیریتی، همگی تنها بخشی از موارد و دلایلی هستند که به طرز فاجعه باری تاثیر مخربی بر کودکان و نوجوانان و جوانان داشته است.
در همین حین و زمانی که در منوال عادی این نهاد نتوانسته ثمره خوبی داشته باشد، ویروسی به نام کرونا با انتشار در سراسر دنیا و درگیر کردن مردم جهان معضلی می‌شود بلای جان و تافته‌ای جدا بافته که همه چیز را در هم پیچیده و برنامه‌های بی‌برنامه این نهاد را با چالشی بزرگ مواجه کرده است.
در ابتدا تعطیلی مدارس و در ادامه آموزش مجازی و لزوم استفاده از اپلیکیشن شاد که یک شوخی بیش نبوده و بازگشایی عجولانه مدارس در سال تحصیلی جدید و بدون توجه به پیامدهای این عمل کاملا نشان از بی‌برنامه بدون مهم ترین رکن کشور دارد.
وقتی موقع حرف زدن می‌شود همه خوب بلدند صحبت کنند، بله دانش آموزان آینده سازان این کشور اند، آن ها هستند که آینده را رقم می‌زنند و ما باید به آنان فرصت و میدان بدهیم ، اما همین ها حتی حاضر نشدند برای تحصیل فرزندان این کشور اینترنت را برایشان نه مجانی بلکه حتی ارزان کنند که هیچ، روز به روز شاهد افزایش نرخ بسته های اینترنتی و همگام با آن کاهش کیفیت و سرعت آن هستیم.
بله تجربه ثابت کرد که تمامی حرف های بعضی ها همیشه در حد حرف باقی مانده است.
سوال دیگر اینجاست نهادی که بعد از گذشت قریب به ۹ ماه هنوز نتوانسته یک اپلیکیشن را درست تبیین و تدوین کند و هنوز خیلی ها حتی مشکل ورود به آن را دارند چگونه می‌تواند بیش از ۱۳ میلیون دانش‌آموز را تعلیم و تربیت مدیریت کند؟
تصمیمات عجولانه‌ای که باعث شد تا خانواده ها و دانش آموزان کم بضاعت و محروم و سلامت دانش آموزان کاملا از چشم مدیران و مسئولان دور بماند و فرصت آموزش فقط برای قشری خاص مهیا باشد.
دیگر رها سازی کودکان و نوجوانان در فضایی که هیچ آشنایی با خطرات آن و معضلات موجود در آن ندارند و حتی می‌تواند به سلامت روان و جان آن ها بازی کند به کنار.
فضایی که منشا بسیاری از ناهنجاری های موجود است و حتی میانسالان را به سوی منجلاب های بسیاری کشانده آیا نمی‌تواند جوانان و نوجوانان را به پرتگاه ببرد؟
همچنین فضای آموزشی شهرستان محمودآباد هم از این قواعد مستثنی نیست و با چند دقیقه‌ای نشستن کنار دانش آموزان و کمی صحبت با آنان کاملا آن را متوجه می‌شویم.
بنابر اخبار واصله از دانش آموزان مدارس محمودآباد، با اینکه بیش از سه ماه از بازگشایی مدارس می‌گذرد بسیاری از دانش آموزان محمودآبادی کتاب های درس های تخصصیشان به آنها نرسیده.
همچنین کمبود معلم خصوصا در درس های تخصصی بار بزرگی بر مشکلات افزوده و دانش آموزان را با چالش های بزرگی در درس مواجه کرد.
طبق گفته چند دانش آموز محمودآبادی، بعضی از دبیران بدون در نظر گرفتن شرایط و بدون کمترین توجه به دانش آموزان، با سرعت زیاد و کمترین آموزش مفید و سختگیری بیش از اندازه بدون هیچ حقی امان آنان را بریده اند.
وقتی در حالت عادی و تدریس حضوری برخی معلمان و دبیران قادر به اتمام و تدریس کامل دروس و کتب درسی نبودند در فضای مجازی در شرایطی که هرچه از سختی آن بگوئیم کم گفتیم، چگونه می‌خواهند این عمل را به سرانجام برسانند و همچنین دانش آموزانی که قادر به یادگیری کامل دروس نبودند چطور می‌توانند در این وضعیت دروس را تمام و کمال فرا گیرند.
البته هنوز هم هستند معلمانی که بی هیچ چشم داشت در این شرایط سخت برای موفقیت دانش آموزان و آینده سازان این شهر و استان و کشور شبانه روز تلاش می‌کنند اما بی‌مسئولیت بودن برخی ها دارد آتش به دامن اعتبار این قشر زحمتکش می‌اندازد.
آسیب های اجتماعی خود کم بود و کم فرزندان شهر ما را در بسیاری از منجلاب ها غرق و با روح و روانشان بازی کرد؟ حال مشکلاتی که در اثر بی‌تدبیری آقایان به وجود آمده دیگر نایی برایشان و برایمان نگذاشته است.
این روزها فرزندان این شهر در گرداب های زیادی دست و پا می‌زنند که منشا بسیاری از آن ها از فضای تحصیلی است.
فضایی که اگر به خوبی مدیریت نشود نهال جوانی را به گلی پرپر شده تبدیل می‌کند.
گرچه این سوء مدیریتی تا کنون هم خسارات بسیاری بر ما وارد کرده است اما باز هم جلوی ضرر را هر وقت که بگیریم منفعت است.
مدیران آموزشی باید به خود بیایند و با برنامه ریزی مناسب و تخصصی و بررسی تمامی جوانب و ابعاد، راه حل‌های درست و به جا ، برای مشکلات آینده سازان این مرز و بوم ارائه دهند.
و اگر نمی‌توانند، خودکامگی خود را دور انداخته و این مسئولیت را به اهلش بسپارند تا بیشتر از این دچار خسران نشویم.
خسرانی که اگر جلوی آن گرفته نشود می‌تواند با فروپاشی آینده سازان، جامعه را هم به انحطاط ببرد.
- نویسنده : امیرعباس رضاپور
- منبع خبر : محمودآباد آنلاین
